Hiep Hoera, ik ga bij Hercules wonen

22 april 2006

De auto stopte in de Molenvenseweg. Ze namen me uit de auto. Het waaide, dat was ik niet gewend, ik ben immers nog nooit buiten geweest. Ze namen me mee hun huis in en ik werd met mand en al in de kamer gezet. Ineens zag ik een wit koppie voor het gaas van het mandje. Hey, dat moest Hercules zijn. Hij begon aan het mandje te snuffelen en ik dacht " dit zit wel goed, die vindt mij leuk ! " Ik mocht er meteen uit en we hebben even geneusd. Hij stelde zich voor. Meteen verliefd. Waauw..wat een leuke kater. We hebben gespeeld, gerend en gestoeid. Hij was wel meteen heel klef maar ja zo zijn die jonge katertjes nou eenmaal, laat ze maar. Ik hoorde het baasje wel roepen dat Hercules zich een beetje in moest houden. Daarna was ik zo moe dat ik eerst maar eens ben gaan slapen, veilig bij mijn baasje op schoot.

Mrauw Roosje

Het afscheid van mama en Iréne

22 april 2006

Ik werd opgehaald in Rijkevorsel –België om 10:00 uur door Anita en Peter. Ze kwamen binnen met het mandje. Oh jee, daar moest ik in. Iréne kon niet zo goed afscheid van me nemen zag ik. Van mama Amber en papa Nesta had ik al afscheid genomen, ze zagen wel dat ik een goed thuis zou krijgen. Iréne gaf nog mijn lievelingsbrokjes mee. Ik kon wel likkebaarden toen ik die grote zak brokjes zag!

Iréne had nog tegen Anita gezegd dat ze mij in de auto maar op schoot moest nemen. Dat vond ik een heel goed idee, veel gezelliger! En buiten oppassen voor de kou, ik ben immers nog nooit buiten geweest.

Op de terugweg naar huis heb ik dus bijna de hele weg bij Anita op schoot gezeten. Ik kreeg het onderweg wel warm en ik werd het een beetje beu om stil te blijven liggen. Helaas had Anita niet zo'n zin om me door de auto te laten kuieren, wat ik natuurlijk wel graag had willen doen. Helaas werkte mijn gespartel averechts en ze zette me in het reismandje.

Eigen schuld, dikke bult natuurlijk. Ach zo ver zal het niet meer zijn....

Mrrauw van Roosje