De reddingsactie

Tjonge jonge..dat was me wat.
18 Augustus was het, van dit jaar ( 2007 ). We lagen heerlijk in onze mandjes toen we heel hard hoorden mauwen buiten. Mijn baasjes hadden het natuurlijk ook al gehoord. We dachten eerst dat het de buuf was, Lilly, die weer aan het ruzie maken was. Maar...nee hoor. Toen we uit het raam keken...EEN VRIENDJE IN NOOD. Helemaal in een spar geklommen hier achter ons huis. Ze zat boven in het topje, ze kon er niet meer uit. Mila heet ze. Ja, haar baasje maar roepen maar Mila kon er echt niet meer uit. De hele nacht miauwen want Mila durfde er toen nog steeds niet uit.

Ze was inmiddels bijna naar de top geklommen en liep daar een beetje op en neer op een dunne tak. Wat een lef. De volgende dag was ze er nog niet uit en heeft haar baasje de brandweer gebeld. " Eerst 24 uur wachten, de kat zal er vanzelf wel uitkomen " zeiden ze. Puh, wat denken die malloten wel !!!! Mila zou er heus wel uitgekomen na een dag en nacht op die tak, ze is niet dom. Ze kan er natuurlijk ècht niet uit!! Nu moest Mila nog een volle dag en nacht in de boom blijven en inmiddels zat ze volop te huilen. Ik hoorde het wel, van angst om de rondvliegende eksters maar ook van honger en dorst. Zeker weten dat ze naar haar warme mandje wilde.

Gelukkig hebben we een slimme buurvrouw, die belde de volgende ochtend meteen een kennis. Die man is dol op bomen omzagen en die was wel bereid in de boom te klimmen en Mila te redden. Dat was me een reddingsactie. EN GELUKT. Die man verdient honderden kattensnoepjes, muisjes, heerlijke blikjes en die mag zelfs Hercules zijn favoriete paarse pluis hebben. Mauws van Hercules !!!!