Jaag als kat nooit op een pad.

Het was een sombere dag. Alles was vochtig. De grond, de struiken, bah...ik houd daar eigenlijk niet van. Die dag was ik echter erg actief. Ik ben onder de Hortensia gedoken en heb tussen de Hedera zitten friemelen want ik hoorde iets. Ik ben niet zo snel als Hercules dus het duurde een poosje voordat ik zag wat het was. Ik wist al dat het niet onze "tuinmuis" was want die piept er altijd bij. De daagt ons altijd uit, alsof hij wil zeggen " pak me dan..als je kan". Nou hij mag wel uitkijken want Hercules zal hem zeker een keer te pakken krijgen ( * Hercules is mijn vriendje ). Nou ik met mijn koppie in de struiken en ja hoor daar zag ik hem kruipen. Zo'n dikke pad met wratten. Het was zeker geen kikker want die zijn wat vlotter. Ik moest een beetje mijn ogen toeknijpen anders kreeg ik steeds takjes in mijn oog maar even mijn pootje uitstrekken en ja hoor....ik kon hem al aantikken. Toen ging de pad er weer vandoor. Ik moest even omlopen en via het Rozemarijnstruikje gaan. " Ja HEBBES ! Ohhhhw help wat gebeurt en nu, wat proef ik...wat ruik ik...HELLUP ! Ik geloof dat ik helemaal niet goed wordt. Baasje, Hercules...waar zijn jullie dan, help me". Ik draaide me om en liep weg. Ik begon te kwijlen en moest gruwelijk kotsen. Lieve hemel al mijn heerlijke brokjes eruit die net tevoren had gegeten. Chivas en Hercules stonden me verdwaasd aan te kijken en ik schaamde me zo erg. Mijn baasjes keken me ook verschrikt aan. Ik besloot maar te doen of ik flauw viel, het was te genant, echt waar. Mijn vrouwtjesbaasje nam me mee naar binnen toen ik uitgekotst was en ze heeft met veel water mijn bekkie afgedaan, dat hielp wel hoor! Ik bleef nog even schuimbekken maar daarna ging de vieze smaak wel langzaam weg. Pff dat was een opluchting. Ik ben maar even rustig gaan liggen buiten. Hercules heeft me een neusje gegeven en heeft me weer wat opgepoetst. Ik geloof maar dat ik het even rustig aan doe. Roosje