Een "je-weet-wel-kater"

17 oktober, woensdag

Dit is me toch wel een zware dag geweest. Mijn baasje heeft me vanmorgen meegenomen naar de dierenarts. Ik ben nu een “je-weet-wel-kater”. Dat is op zich niet heel erg hoor, Hercules is er ook één en die is nog steeds best stoer en sterk èn ook heel aardig. Mijn hormonen begonnen al wel een beetje op te spelen want ik probeerde echt om Hercules te overwinnen. Ik begon er steeds meer lol in te krijgen want ik moest en zou de sterkste worden. Maar goed, daar gaat het nu niet om. Vanmorgen heeft het baasje me weggebracht. Ik moest mee in het mandje. Ik snap niet dat ik niet los op de stoel mag maar goed, ze zullen dit wel makkelijker vinden, denk ik.
Om half 9 werd ik opgewacht door Becky, die heb ik daar al eens eerder gezien, een heel aardig mens. Ze heeft een rustige, zware stem. Heerlijk. Nou, ik mocht later op de tafel en ik kreeg een prikje. Dat was echt niet leuk maar ik heb geen kik gegeven. Ik ben uiteraard heel stoer. Daarna ben ik een stukje kwijt. Ik weet het gewoon niet meer.
Ik werd ineens wakker…raar hoor als je niet eens weet dat je in slaap bent gevallen. Ik voelde me suf en dacht “jee-ohjee, ik val haast van mijn kattengraatje !! “ . “Poeh”, en van achter zit het ook niet helemaal lekker en ik heb zulke loodzware pootjes, het lijkt wel of ik ze bijna niet op kan tillen. Naast me zat een dame te huilen. Heel vervelend maar ik kon mijn hoofd niet even optillen om te kijken waarom ze nou huilde. Mijn kattenbrein wilde ook niet zo meewerken, ik kreeg het niet op een rijtje. Ik soesde nog even weg en toen ik weer wakker werd zag ik ineens Becky weer, nu met ons mandje. Ik hoorde haar praten tegen….hé dat was fijn, het vrouwtje was er al om me op te halen. Jippie, weer mee naar huis. Ik voelde me echt gelukkig. Ik liet me natuurlijk gewillig door Becky in ons mandje stoppen en kroop helemaal tegen het gaas aan zodat ik goed kon kijken. Ik hoorde Becky tegen het vrouwtje praten en ook hoorde ik ze zeggen dat ik erg lief was geweest ( nogal logisch!) en dat ik vanavond niets mocht eten omdat ik dan misschien wel misselijk werd. Nou dat zullen we dan wel zien.
Wel jammer dat het vrouwtje niet zo goed kan rijden. Ik schudde en hobbelde en schoof van voor naar achter in het mandje. Da’s was wel heel vervelend want ik wilde zo graag slapen, mijn ogen dicht doen. Mijn vrouwtje moest onder het rijden het mandje vasthouden dus ging ik tegen haar hand aan hangen. Ze kriebelde me zachtjes en zei dat we zo thuis waren.
Ze moest ook haar best doen om het mandje recht te houden. Ze had het reismandje weer niet zo slim in de auto gezet. Ik heb het baasje wel eens tegen haar horen zeggen dat ze de gordel om het mandje moest doen. Nou, dat doet ze echt nooit, ik denk dat ze gewoon niet weet hoe het moet.
Toen ineens moest ik ook nog eens heel nodig plassen en ik dacht al “dat ga ik echt niet ophouden”. Na weer een hobbel had je het al, ik kon het niet meer tegenhouden en plaste gewoon in het mandje. Ik hoorde het baasje al snuffen. Die had het al geroken. “Ja hoor vrouwtje, klopt, ik heb geplast!”
Gelukkig zei ze dat ze er niets om gaf, ik kon er immers ook niks aan doen. Nou dat heeft ze dan goed gezien.
Toen we eindelijk thuis waren mocht ik er meteen uit. Dat ging niet zo soepel hoor, ik waggelde meer het mandje uit. Een beetje hangend tegen de zijkant. Dan zou het niet zo opvallen dat ik zo suffig liep. Ha, daar had je Hercules. Ja snuffel maar eens goed, ik ben er weer. “Hoezo, ik ruik anders??” Oh nee, Roos is weer boos, ik hoor haar brommen tegen Hercules. Wat is er nou weer aan de hand? Vrouwen!!! Ja, ik heb in mijn mandje geplast maar that’s it, meer niet. Ik ga eerst maar wat eten. Ik wil nu brokjes. Het was natuurlijk weer niet veel wat ik kreeg maar wèl mijn favoriete smaak van brokjes, zalm. Kijk, het vrouwtje van mij die weet wat ik lekker vind. Daarna ben ik echt weer gaan slapen . Mijn favoriete slaapkussen lag in de kamer tegen de verwarming. Ik was zo vertrokken hoor, ik hield mijn oogjes echt niet meer open. Dat oppoetsen van mijn achterkantje komt later wel. Want ik ben nu een je-weet-wel-kater net als Hercules, mijn vriendje Arie en Broertje. Ik krijg er gewoon rode katerwangetjes van!!!!

Chivas

Vriendjes met Hercules en Roosje

Hercules vond me meteen leuk. Ik hem ook. Hij is een leuke speelkameraad. Ik heb al menig keer met hem gestoeid. Ik kan hem al aardig de baas nu. Ik vind Hercules zo aardig en hij is mijn grote voorbeeld. Ik ben graag bij hem in de buurt. Soms geeft hij me op mijn kop maar dan maakt hij het meestal wel goed met een heerlijke wasbeurt. Ik moet ook gewoon lief voor hem zijn. Ik weet wel dat ik heel druk ben.

De vriendschap met Roos ging in het begin niet makkelijk. Ze heeft vaak naar me gegromd en geblazen als ik te dichtbij kwam. Maar ik snap het wel, ze was natuurlijk bang dat ik haar pootje zeer zou doen met mijn drukke gedoe. Nu vindt ze me wel heel lief en ze daagt me soms zelfs voorzichtig uit. Ja, ze geeft nog steeds aan met een grom als ze me te lomp vind. Al met al heb ik het goed naar mijn zin.
Mijn baasjes zijn ook blij met me. Ik moest er wel aan wennen geaaid te worden. Ik wist daar gewoon niet goed raad mee. Ik ben nergens bang voor hoor, daar ligt het niet aan. Mensen om me heen, maakt me niets uit! Als ze maar niet steeds aan me zitten. Nu moet ik wel zeggen dat ik het toch wel lekker vind als ze me onder mijn kinnetje kroelen of als ze me 's ochtends wakker maken met een aaitje over mijn bol. Mmm.
Mrauws van Chivas

Mijn kattenkruidkussen !

Ik heb een kattenkruidkussen gehad. Afgelopen zomer hebben het vrouwtje en oma Kattenkruid geknipt en gedroogd. Oma heeft dat kattenkruid in een kussentje gestopt zodat we er op kunnen liggen. Ze was speciaal naar hier gereden om het te komen brengen. Ze was ook wel heel benieuwd wat we ervan zouden vinden. Nou, het kussentje viel bij mij wel in de smaak hoor. Eerst had Hercules er al even opgelegen, hij begon er warempel een beetje van te kwijlen en volop aan het kussen te likken. "houd op Hercules, ik moet er strakjes ook nog op liggen ! ". Het ruikt ook geweldig. Roosje was niet zo heel erg geinteresseerd en toen mocht ik. Nou ik dacht dat ik helemaal gek werd. Joehoe...wat zalig, laat me maar hier, op dat kussen....forever. Ik heb verder niets meer nodig, geen eten, geen drinken, geen speeltjes. Laat me maar hier op MIJN kussen. Ja. ineens was het mijn kussen...mijn mijn mijn mijn!!!!

Ik ga nog even verder draaien en rollen. Gelukkig werd ik later ook heerlijk rustig van het kattenkruid en heb ik een poosje lekker liggen slapen. Het avondzonnetje stond erop..mmmm!

mrrauw Chief

Met zijn drietjes buiten rondstruinen..

Het is lekker weer buiten. Bijzonder goed weer om eens een beetje rond te struinen. Wat op het bamboeblad kauwen. Mag niet van het baasje want dat schijnt gevaarlijk te zijn. We hebben niet voor niets kattengras staan. Maar af en toe moeten de kattentandjes het bamboeblad doorboren. Lekker lui liggen in het najaarszonnetje. Rollen over de stoeptegels zodat we eruit zien als een beest. Allerlei beestjes, stofjes en grond in ons vachtje. Tussen de planten liggen. Wat een heerlijk leven. We kunnen het gelukkig goed vinden met zijn drietjes en Roos durft sinds kort ook te klimmen op de plankjes die het baasje heeft bevestigd. Dat is wel lachen als je haar ziet trippelen. Maar, snel is ze wel. Niet zo snel als Hercules want die springt en rent echt het allersnelst van ons drietjes. Nu weer verder luieren... in de najaarszon.

kopjes van Chivas