Vriendjes met Hercules en Roosje

Hercules vond me meteen leuk. Ik hem ook. Hij is een leuke speelkameraad. Ik heb al menig keer met hem gestoeid. Ik kan hem al aardig de baas nu. Ik vind Hercules zo aardig en hij is mijn grote voorbeeld. Ik ben graag bij hem in de buurt. Soms geeft hij me op mijn kop maar dan maakt hij het meestal wel goed met een heerlijke wasbeurt. Ik moet ook gewoon lief voor hem zijn. Ik weet wel dat ik heel druk ben.

De vriendschap met Roos ging in het begin niet makkelijk. Ze heeft vaak naar me gegromd en geblazen als ik te dichtbij kwam. Maar ik snap het wel, ze was natuurlijk bang dat ik haar pootje zeer zou doen met mijn drukke gedoe. Nu vindt ze me wel heel lief en ze daagt me soms zelfs voorzichtig uit. Ja, ze geeft nog steeds aan met een grom als ze me te lomp vind. Al met al heb ik het goed naar mijn zin.
Mijn baasjes zijn ook blij met me. Ik moest er wel aan wennen geaaid te worden. Ik wist daar gewoon niet goed raad mee. Ik ben nergens bang voor hoor, daar ligt het niet aan. Mensen om me heen, maakt me niets uit! Als ze maar niet steeds aan me zitten. Nu moet ik wel zeggen dat ik het toch wel lekker vind als ze me onder mijn kinnetje kroelen of als ze me 's ochtends wakker maken met een aaitje over mijn bol. Mmm.
Mrauws van Chivas