Deel II: Sam: "Jammer dat ik ziek werd".

....Jammer dat ik ziek werd en niet meer geopereerd kon
worden, dan had ik nog langer kunnen blijven. Niet dat ik zo dol ben op operaties. Ik heb er genoeg gehad om te weten dat het niet leuk is. Ik had al eens eerder een tumortje gehad aan mijn teentje. Dat bleef maar bloeden. Dat tumortje konden ze wel weghalen. Die grote in mijn hals niet. Die zat muurvast. Ze hebben een punctie gedaan. Zonder narcose. Ik voelde het niet eens, zo dik was die bult. Het was opgestuurd naar het Pathologisch Laboratorium. Ze wisten bijna zeker dat het uitgezaaid was ( i.v.m. de tumor aan mijn teentje ). Ik wist het in augustus 2005 en in januari erna ging het steeds slechter met me. Eind november 2005 kwam Abby hier wonen. In het begin moest ik niets hebben van haar. Jeetje, ik dacht " ik blijf boven wonen". Later vond ik dat jonge katje wel heel schattig. Ik ging echt van haar houden, ze was zo leuk. Ze ging me steeds opwachten achter de deur en dan ging ze me bespringen om daarna keihard weg te rennen. Op de krabpaal ging ze me ook steeds uitdagen maar gezellig was het wel. Totdat ze ook ziek werd. Dat vond ik wel heel erg. Ze was nog zo jong. 5 maanden oud en ze kon niet meer beter worden! Helaas was ik eerst aan de beurt. Ik kreeg het eten niet meer weg doordat die bult in de weg zat. Het drinken ging ook steeds slechter, het slikken ging moeilijk. De kilo’s vlogen er bij mij af en ik was nooit de magerste met mijn 6 kilo. Ik had niet echt pijn hoor maar ik werd zo zwak en kon nog maar moeilijk de trap opkomen. Ik had namelijk niet meer zoveel zin om in de kamer te zijn.. Natuurlijk vond ik de baasjes en Abby nog steeds lief maar ik wilde graag in alle rust liggen. Lekker boven, in mijn mandje of op zolder........