....Uiteindelijk heb ik nog een laatste rondje gemaakt in de tuin. Eventjes in het zonnetje gezeten, het was een mooie dag, het was 26 januari 2006. Ik moest zien of ik mijn territorium met een gerust hart achter kon laten. Ik heb wat water gedronken uit mijn emmertje buiten. Toen ik weer binnen was ben ik niet, zoals gewoonlijk, naar boven gegaan. Ik ben in de kamer op de convectorput gaan liggen, lekker warm. Ik was moe en ik had het koud. Laat ze maar komen dacht ik. Het is goed zo. Ik kon er op deze manier straks zijn voor Abby. Ze was ondertussen ook erg ziek en het was voor de baasjes zo moeilijk om voor twee zieke katten te zorgen. Abby had nu een enorme dikke opgezette buik met vocht. Het heette FIP en ze kon niet meer beter worden. In twee weken tijd ging ze enorm hard achteruit. De altijd vrolijke Abby, ze was nu zo stil maar ze hield er nog steeds van om gekriebeld en geaaid te worden door de baasjes. Dan kon ze zo hard spinnen dat ik haar vanaf hierboven kon horen. Ze lag alleen nog maar, de hele dag, stil in haar hangmandje. Ze kwam er alleen nog uit om een likje water of één brokje te nemen. Plassen lukte ook bijna niet meer, althans de coördinatie was niet meer zo best en ze plaste meestal over de rand van de kattenbak. Daar had ze geen benul van hoor, het ging volkomen langs haar heen. Daarna sleepte ze zich terug naar haar mandje. Onderweg moest ze een paar keer rusten, zo moe was ze. Ze werd dan door het vrouwtje in het mandje getild want daar kon ze zelf niet meer inspringen. Het was zo zielig voor Abby.
Onze baasjes vonden het genoeg en ze hebben Abby naar mij toe laten gaan. Het was 3 februari en ze vroegen mij in gedachten of ik goed voor haar zou zorgen. Het was nu een week geleden dat ikzelf afscheid heb moeten nemen en nu was het voor Abby ook zover. Haar papa is hier nu ook, hij had helaas ook FIP en waarschijnlijk had Abby daarom de pech om het ook te krijgen. Liefs en heel veel mrauwels van Sammie
.JPG)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten