Ik moest mee naar de dierenarts, samen met Chivas in één reismandje. Ik werd er zomaar bijgepropt. Ik was echt te overdonderd om iets te kunnen mrrauwelen. Maar goed we waren al onderweg en daar aangekomen was eerst Chivas aan de beurt. Dat heb je, als je de grootste bent hebben ze je ook als eerste te pakken hihi! Maar mijn beurt kwam natuurlijk ook. Ze pakte me beet, ging voelen onder mijn pootjes. Dat kriebelde wel zodat ik wat tegen ging sputteren. Daarna ging ze me uitrekken, ik wist niet dat ik zo lang was. Daarna wat rek-en strekoefeningen met mijn pootjes. Als klap op de vuurpijl ging ze langs de wervels van mijn rug. Nou, daar zaten me een paar plekjes die behoorlijk zeer deden, dat was niet fijn. Ik moest op controle omdat ik een gezwel had aan mijn linkerpootje. Dit gezwel is eind mei verwijderd. Nu dachten mijn baasjes dat mijn pootje toch weer wat dikker was geworden. Vandaar de controle. Verder loop ik ook wat stijfjes dus nu moet ik aan de Glucosamine van de dierenarts. ( Ze moest het eerst navragen of katten dat ook mogen gebruiken en dat mag ). Op de terugweg heb ik me even een klein beetje afgereageerd op Chivas en een beetje zitten brommen in het mandje. De Glucosaminepillen zijn echt heel groot. Gelukkig hoef ik maar een halve per dag. Vier weken moet ik ze gaan proberen. Werkt het niet, dan moet ik er voor twee weken een pijnstiller bij en daarna wordt er weer overlegd. Dan ligt het er maar aan of het heeft gewerkt of niet of ik er wel of niet mee door moet gaan. Mijn baasjes zijn niet zo voor de pijnstillers. Die zijn niet best voor katten en ze vinden het pas nodig als ik echt last ga krijgen van mijn gewrichtjes ( in de toekomst ). Anders ben ik er straks al zo aan gewend dat ze niet eens meer werken als ik ze echt nodig heb. Daar hebben ze natuurlijk wel een punt.
De Glucosamine gaat er redelijk in bij mij. Ze maken het helemaal fijn met de vijzel en dan gaat het bij een klein beetje brokjes in saus. Ja, ze foppen me niet hoor. Ik dacht let's give it a try en laat ik het maar niet meteen weigeren. Kijk, als het niet vies is wil ik het wel opeten. Maar geen fratsen, zo gauw als ik een keertje op zo'n dikke klonter bijt is het afgelopen. Dan zullen ze het wel met geweld erin gaan proppen. Zo is het vrouwtje dan ook wel. Ik moet het in ieder geval een paar weken proberen en dan wordt er geëvalueerd met de dierenarts. Ze letten er dan op of ik soepeler ga lopen enzo. Maar voor alsnog doe ik het vrijwillig. Zoals je op de foto's hierboven ziet, ben ik nog best lening!! Wordt vervolgd.
Kopjes van Roosje
.JPG)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten